جلوگيري از کپي کردن مطالب

گزارش پارسی سه رساله ی عرفانی؛«ترتیب الّسلوک فی طریق الله ، التّحبیر فی التّذکیر یا شرح اسماء الحسنی ، رساله ی المعراج» تالیف شیخ المشایخ حضرت ابوالقاسم قشیری نیشابوری عارف نامی ایران سده ی چهارم و پنجم مهشیدی است ! عرفان قشیری مبتنی است بر سه اصل:«تخلّق ، تذوّق ، تحقّق!» فرایند تخلّق دشمنی با نفس است و با میراندن نفس ، قلب زنده می شود و سپس به «خلوت و سماع و حال و مقام» می رسد! در عرفان قشیری «عشق و فنا» پیامد تذوّق است ! قشیری به جای واژه ی« حبّ » ، واژه ی «عشق » را به کاربرده است تا پاسخی باشد به «معتزله» و «ظاهریه» که خداوند را منزه از «عشق» می دانند ! تحقق یعنی حصول توحید ذوقی شهودی که پیامد آن : «مشاهده» است که به «عرفان و معرفت» می انجامد! معرفت را سه درجه است : معرفت عقلی ، معرفت قلبی ، معرفت کشفی !